Prof. dr habilitowany, absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego i wieloletni pracownik Środowiskowego Laboratorium Ciężkich Jonów UW. W latach 1990 – 2004 pracował też w GANIL, SACLAY we Francji, HMI w Berlinie, CERN, Indiana University Bloomington, University of Rochester. Po uzyskaniu habilitacji związał się z AGH, gdzie od 2012 roku wykłada fizykę na Wydziale Energetyki i Paliw. W 2023 roku otrzymał tytuł profesora. Autor skryptu: „Termodynamika od podstaw do syntezy amoniaku” oraz ponad dziewięćdziesięciu prac naukowych opublikowanych w renomowanych, międzynarodowych czasopismach z takich dziedzin jak badanie skażenia radioaktywnego po katastrofie w Czarnobylu, fizyka ciężkich jonów, spektroskopia jądrowa, reakcje spallacji, detekcja neutronów, wykorzystanie reaktorów wysokotemperaturowych w przemyśle oraz termohydraulika reaktorów lekkowodnych, w tym SMRów, czyli modularnych reaktorów małej mocy. Badania w tym ostatnim obszarze zaowocowały wypromowaniem dwóch doktorów nauk technicznych. Kilkanaście lat temu zainicjował w Polsce ideę wdrożenia reaktorów jądrowych małej mocy. W latach 2012 – 2015 kierował realizacją programu „Rozwój wysokotemperaturowych reaktorów do zastosowań przemysłowych (HTRPL)”, którego głównym celem było integrowanie wokół energetyki jądrowej świata nauki i przemysłu. Przemysł był reprezentowany przez KGHM, Tauron i PROCHEM, a program korzystał również ze współpracy z PGE, Zakładami Azotowymi w Kędzierzynie-Koźlu i w Puławach. Na przełomie lat 2019 i 2020 współpracował z PGE a w latach 2021 – 2024 z KGHM w zakresie energetyki jądrowej.